Autor: Sofokle
Strana: 106
► Ostali detalji

ANTIGONA
-Sofokle
5. preštampano izdanje – 2024. god.
Sofokle je ovu tragediju napisao 442. ili 441. godine pre nove
ere. U njoj se Antigona suprotstavlja Kreontu, odlučivši da
prenebregne njegovu zabranu da sahrani brata Polinika, koji je udario
na rodnu Tebu. Žena ustaje protiv muškarca i protiv vladara.
Usuđuje se, u ime večnih, božanskih zakona, da prekrši ljudske
zakone sile i vlasti,zbog čega biva
kažnjena. Ali još surovije će biti kažnjen njen sudija, čime se
zatvara krug hibrisa, čovekovog prekoračenja određenih granica i
njegovog zalaženja u božje atare, nakon čega sledi neminovna
kazna. Mit koji je Sofokle (496‒406. god. pre n. e.) dramatizovao u
Antigoni pripada krugu tebanskih legendi. Izdavanjem zapovesti da
Polinik, Antigonin brat, ostane nesahranjen, Kreont, novi vladar
Tebe, sledi atinski zakon koji ne dozvoljava pokop neprijatelja
države. Porodica preminulog ima, međutim,obavezu prema Poliniku:
mrtvi moraju da budu sahranjeni, makar simbolično, kako to Antigona
i čini, pokrivanjem tela tankim slojem zemlje. Izvršavajući
obavezu prema bogovima kojima pripada duša poginulog, ona krši
Kreontovu zapovest. Grčka tragedija doživljava procvat u petom veku
pre nove ere ‒ tada stvaraju Eshil, Sofokle i Euripid ‒ a nastala
je, po svemu sudeći,vek ranije, i to, po tumačenju i svedočenju
Aristotela, iz ditiramba, horskih pesama pevanih u slavu boga
Dionisa, razvojem pratećih „improvizacijaˮ, odnosno pripovednih i
dijaloških delova i odbacivanjem šaljivih govora.