Опис
Hegelov pojam enciklopedije najjezgrovitije je formulisan u Enciklopediji filozofskih nauka u
nacrtu i istovremeno egzemplarno predstavljen u tom delu koje je objavljeno u leto 1817.
godine, nakon Hegelovog preuzimanja filozofske profesure na Univerzitetu Hajdelberg, kao
vodič za njegove slušaoce, 1827. godine izdato je u temeljnom i gotovo dvostruko većem
drugom izdanju, a koje je sam autor 1830. godine, godinu dana pre svoje smrti, potom u
trećem izdanju znatno izmenio. U izvesnom smislu, Enciklopedija je postala „temeljna knjiga
Hegelove filozofije“ i bila je važan sastavni deo akademske filozofske nastave na
univerzitetima Hajdelberg i Berlin. Hegel je nije samo koristio kada je držao predavanja o
enciklopediji filozofskih nauka, nego i kada se bavio oblastima filozofije koje je razlikovao
u Enciklopediji, naime nauke logike, filozofije prirode i filozofije duha.
Napredovanje od logički mišljene ideje do enciklopedijski shvaćene prirode i od nje do duha
nije nikakav vremenski, već bezvremenski proces, tako da su po Hegelu ideja, priroda i duh
oduvek morali skupa postojati, samo na različitim nivoima sopstva-znanja duha: u logici duh
misli samog sebe, u prirodi (enciklopedijski) duh postavlja samog sebe kao drugobitak, kako
bi uopšte ovladao zbiljom, u fenomenologiji duh oslobođen svake prirodne slučajnosti gradi
kroz subjekt svoju vlastitu, duhovnu povesti. Hegelova filozofija značajna je u izgradnj
svestranog sistema nauke koji se ističe misaonom doslednošću i dubinom. Nazivaju ga
novovekovnim Aristotelom, i uopšte se smatra da je u njegovou sustav apsolutnog idealizma
razvoj zapadne metafizičke filozofije dosegnuo vrhunac i završetak. Posle njegove smrti
zajednički naziv za filozofske pravce koji polaze od osnovnih principa Hegelove filozofije i
razvijaju se prema posve suprostavljenim stajalištima, zove se hegelijanstvo ili hegelizam.
Hegelovo delo „Enciklopedija filozofski nauka“ prvi put je objavljeno na srpskom jeziku
posle 2004 godine od prvog objavljivanja na nemačkom jeziku, u prevodu prof. dr Miloša
Todorovića, redovnog profesora (u penziji) Filozofskog fakulteta u Novom Sadu u izdanju
Akademske knjige iz Novog Sada.