Autor: Đanđorđo Paskvaloto
Strana: 163
► Ostali detalji

OPIS
Čajna ceremonija - ćanoju (chanoyu), slikarstvo tušem - sumije, poetska forma haiku, umetnost raspoređivanja cveća - ikebana, vrtovi „suvog pejzaža” - karesansui i no teatar, obrađeni su u ovoj studiji kao veoma očigledni primeri umetnosti u kojima je praznina prisutna i delotvorna posredstvom stvaralačkog čina i čulnih formi, odnosno realizuje se kao proces i kao „estetski objekat”. Autor naglašava da mu namera nije bila da se pozove na neku estetsku teoriju koja bi prazninu shvatila kao princip ili objekat analize, nego da skrene pažnju na niz iskustava praznine i, naročito, na činjenicu da se ona mogu dostići samo praksom meditacije, pomoću koje se praznina preobražava od pukog koncepta u produktivnu energiju.

O AUTORU
Đanđorđo Paskvaloto profesor je estetike na Univerzitetu u Padovi. Spada među značajne poznavaoce zena, a bavio se budizmom, asketizmom i orijentom. Cilj njegovog istraživačkog rada u okvirima komparativne filozofije jeste da uspostavi čvršće veze između istočne i zapadne misli. Jedan je od osnivača centra za proučavanje budističke kulture Maitreya u Veneciji. Autor je nekoliko naučnih studija, među kojima se ističu East and West - Identity and intercultural dialogue (2003) i The buddhismo (2003).