Knjige▹Književnost▹Poezija
Janske noći - Ivanjske noći
Izabrane pesme – dvojezično, sa lužičko-srpskog prepevao i pogovor napisao Mićo Cvijetić
BEOGRAD, 3.nov 2016.
Srpska književna zadruga je predstavila dvojezičnu srpsko-lužičkosrpsku zbirku poezije Benedikta Dirliha "Janske noći/Ivanjske noći", koje je prepevao dr Mićo Cvijetić.
O lužičkosrpskoj literaturi i njenom uglednom predstavniku Dirlihu govorili su, pored Cvijetića i glavnog urednika SKZ Dragana Lakićevića, i Jan Krasni.
Lakićević je objasnio da je organizovao predstavljanje ovog dela štampanog u luksuznoj varijenti edicije "Mala biblioteka" SKZ, zato što je Dirlih doputovao za ovu priliku u Beograd.
Cvijetić je istakao da je ovo prvi put da jedan pripadnik nacionlane manjine u Nemačkoj, čiji se broj sveo samo na nekoliko desetina, gostuje u Beogradu sa jednom od svojih dvadesetak zbirki poezije.
Dirlih je rođen 1950. u selu Nova Vjeska u nemačkoj pokrajini Saksoniji i prvo je studirao katoličku teologiju i filozofiju u Erfurtu, a zatim teatrologiju u Lajpcigu i to je struka kojom se najviše bavi.
On je član nemačkog PEN centra i od 1996. je predsednik Saveza lužičkosrpskih umetnika, a pored poezije pise i prozu i glavni je urednik "Srpskih novina" od 2013. godine.
U studentskim danima je pisao poeziju na nemačkom, a zatim je prešao da piše na maternjem jeziku i tako je postao spona između nemačkog, lužičkosrpskog i poljskog, kojim takođe odlično vlada.
Njegovo katoličko obrazovanje pod komunističkom ideologijom i liberalni pogled na svet koji je stekao u okuženju u kome je živeo, uticali su na njegovu književnosti, odvojio se od svake vrste dogmatizma i približio se socijaldemokratskim načelima i idejama socijalne države.
Prema rečima Cvijetića, jednog od retkih znalaca lužičkosrpske književnosti u Srbiji, Dirlih je zastupljen u više antologija nemačke angažovane poezije, a uveren je da lužičkosrpska kultura neće opstati ukoliko se zatvori u svoju čauru, već mora da se integriše u moderne tendencije i vlastitu tradiciju.
Dirlih se najtoplije zahvalio SKZ što je objavila knjigu njegove poezije i ocenio je da je prevodilac odabrao najbolju zbirku, u kojoj peva o prirodi koja okružuje poslednja sela u kojima žive Lužički Srbi.
www.freeimages.com/ nkzs
Benedikt Dirlih (1950) jedan je od najznačajnijih lužičkosrpskih pisca u drugoj polovini prošlog i prvoj deceniji i po ovog veka. Rođen je u selu Mala Vjeska (Malo Seoce), kod saksonskog grada Kamenca, rodnog mesta slavnog Lesinga. Potiče iz katoličke porodice, kao drugo od šestoro dece. Ostaje neraskidivo vezan za sve ono što je iz rodnog doma poneo: srpsko ime, jezik, narodnu tradiciju i kulturu, za etnički duhovni prostor sa dubokim slovenskim korenima, za svoj narod i sve one vekovne drame kroz koje je prolazio i danas prolazi.
Srpska književna zadruga, u „Maloj biblioteci”, objavila je dvojezično, na lužičkosrpskom i srpskom jeziku, knjigu Benedikta Dirliha „Ivanjske noći”, u prepevu Mića Cvijetića. O knjizi su govorili Mićo Cvijetić, Jan Krasni i autor.
Kao mlad, samosvojan pesnički glas, naglašava Cvijetić, Benedikt se javlja krajem šezdesetih buntovnih godina minulog veka. Izrasta iz književne škole najvećeg živog pesnika Kita Lorenca (1938), koji je posebna književna institucija kod Lužičkih Srba. Između ostalog, autor je knjige „Srpska čitanka” (1981), u kojoj je antologijski predstavio celokupno lužičkosrpsko pesništvo i drugu relevantnu književnoistorijsku građu, od njenih začetaka, prve polovine 15. veka. Reč je o velikom poduhvatu, kakav je kod nas uradio Miodrag Pavlović. U ovo kapitalno delo, kao najmlađeg, uključio je Benedikta Dirliha, čime ga je uvrstio u društvo izabranih i već tada najavio njegovu blistavu pesničku budućnost.
Pesnički svet Benedikta Dirliha, dodaje Cvijetić, razuđen je i višeslojan, sa bogatim registrom tema i motiva. On peva o nacionalnom i opšteljudskom, a njegove pesme poseduju neočekivane obrte i „duplo dno” (D. Šolce). Snažne alegorijske i metaforične nijanse kriju se ne samo u naslovima pesama, nego i pesničkih knjiga. Bilo da peva o ugroženosti srpskih sela i nacionalnom opstanku, maternjem jeziku i mrtvim srpskim letačima, lukavim vešticama i opasnim hobotnicama, životu i smrti, maskama i priviđenjima, farbama i bojama, telesnosti i telesnom, svetlu i svetlosnom, preprekama i zidovima, podelama u svetu i trci u naoružavanju...
Benedikt Dirlih piše, kaže, na lužničkosrpskom, jer mu je to maternji jezik, a onda pesme prevodi na nemački, što nije uvek lako. U poslednje vreme, ojačale su kulturne veze sa Srbijom, pre svega sa Beogradom, Novim Sadom i Smederevom. Ali, nažalost, o srpskim piscima, i dalje, malo se zna. Na lužičkosrpski prevođeni su jedino Ivo Andrić i Miodrag Pavlović.
Izvor: http://www.politika.rs
BEOGRAD, 3.nov 2016.
Srpska književna zadruga je predstavila dvojezičnu srpsko-lužičkosrpsku zbirku poezije Benedikta Dirliha "Janske noći/Ivanjske noći", koje je prepevao dr Mićo Cvijetić.
O lužičkosrpskoj literaturi i njenom uglednom predstavniku Dirlihu govorili su, pored Cvijetića i glavnog urednika SKZ Dragana Lakićevića, i Jan Krasni.
Lakićević je objasnio da je organizovao predstavljanje ovog dela štampanog u luksuznoj varijenti edicije "Mala biblioteka" SKZ, zato što je Dirlih doputovao za ovu priliku u Beograd.
Cvijetić je istakao da je ovo prvi put da jedan pripadnik nacionlane manjine u Nemačkoj, čiji se broj sveo samo na nekoliko desetina, gostuje u Beogradu sa jednom od svojih dvadesetak zbirki poezije.
Dirlih je rođen 1950. u selu Nova Vjeska u nemačkoj pokrajini Saksoniji i prvo je studirao katoličku teologiju i filozofiju u Erfurtu, a zatim teatrologiju u Lajpcigu i to je struka kojom se najviše bavi.
On je član nemačkog PEN centra i od 1996. je predsednik Saveza lužičkosrpskih umetnika, a pored poezije pise i prozu i glavni je urednik "Srpskih novina" od 2013. godine.
U studentskim danima je pisao poeziju na nemačkom, a zatim je prešao da piše na maternjem jeziku i tako je postao spona između nemačkog, lužičkosrpskog i poljskog, kojim takođe odlično vlada.
Njegovo katoličko obrazovanje pod komunističkom ideologijom i liberalni pogled na svet koji je stekao u okuženju u kome je živeo, uticali su na njegovu književnosti, odvojio se od svake vrste dogmatizma i približio se socijaldemokratskim načelima i idejama socijalne države.
Prema rečima Cvijetića, jednog od retkih znalaca lužičkosrpske književnosti u Srbiji, Dirlih je zastupljen u više antologija nemačke angažovane poezije, a uveren je da lužičkosrpska kultura neće opstati ukoliko se zatvori u svoju čauru, već mora da se integriše u moderne tendencije i vlastitu tradiciju.
Dirlih se najtoplije zahvalio SKZ što je objavila knjigu njegove poezije i ocenio je da je prevodilac odabrao najbolju zbirku, u kojoj peva o prirodi koja okružuje poslednja sela u kojima žive Lužički Srbi.
www.freeimages.com/ nkzs
Benedikt Dirlih (1950) jedan je od najznačajnijih lužičkosrpskih pisca u drugoj polovini prošlog i prvoj deceniji i po ovog veka. Rođen je u selu Mala Vjeska (Malo Seoce), kod saksonskog grada Kamenca, rodnog mesta slavnog Lesinga. Potiče iz katoličke porodice, kao drugo od šestoro dece. Ostaje neraskidivo vezan za sve ono što je iz rodnog doma poneo: srpsko ime, jezik, narodnu tradiciju i kulturu, za etnički duhovni prostor sa dubokim slovenskim korenima, za svoj narod i sve one vekovne drame kroz koje je prolazio i danas prolazi.
Srpska književna zadruga, u „Maloj biblioteci”, objavila je dvojezično, na lužičkosrpskom i srpskom jeziku, knjigu Benedikta Dirliha „Ivanjske noći”, u prepevu Mića Cvijetića. O knjizi su govorili Mićo Cvijetić, Jan Krasni i autor.
Kao mlad, samosvojan pesnički glas, naglašava Cvijetić, Benedikt se javlja krajem šezdesetih buntovnih godina minulog veka. Izrasta iz književne škole najvećeg živog pesnika Kita Lorenca (1938), koji je posebna književna institucija kod Lužičkih Srba. Između ostalog, autor je knjige „Srpska čitanka” (1981), u kojoj je antologijski predstavio celokupno lužičkosrpsko pesništvo i drugu relevantnu književnoistorijsku građu, od njenih začetaka, prve polovine 15. veka. Reč je o velikom poduhvatu, kakav je kod nas uradio Miodrag Pavlović. U ovo kapitalno delo, kao najmlađeg, uključio je Benedikta Dirliha, čime ga je uvrstio u društvo izabranih i već tada najavio njegovu blistavu pesničku budućnost.
Pesnički svet Benedikta Dirliha, dodaje Cvijetić, razuđen je i višeslojan, sa bogatim registrom tema i motiva. On peva o nacionalnom i opšteljudskom, a njegove pesme poseduju neočekivane obrte i „duplo dno” (D. Šolce). Snažne alegorijske i metaforične nijanse kriju se ne samo u naslovima pesama, nego i pesničkih knjiga. Bilo da peva o ugroženosti srpskih sela i nacionalnom opstanku, maternjem jeziku i mrtvim srpskim letačima, lukavim vešticama i opasnim hobotnicama, životu i smrti, maskama i priviđenjima, farbama i bojama, telesnosti i telesnom, svetlu i svetlosnom, preprekama i zidovima, podelama u svetu i trci u naoružavanju...
Benedikt Dirlih piše, kaže, na lužničkosrpskom, jer mu je to maternji jezik, a onda pesme prevodi na nemački, što nije uvek lako. U poslednje vreme, ojačale su kulturne veze sa Srbijom, pre svega sa Beogradom, Novim Sadom i Smederevom. Ali, nažalost, o srpskim piscima, i dalje, malo se zna. Na lužičkosrpski prevođeni su jedino Ivo Andrić i Miodrag Pavlović.
Izvor: http://www.politika.rs
Detaljni podaci o knjizi
Naslov: Janske noći - Ivanjske noći
Izdavač: Српска књижевна задруга
Strana: 156 (cb)
Povez: tvrdi
Pismo: latinica i ћирилица
Format: 12 х 17,5 cm
Godina izdanja: 2016
ISBN: 978-86-379-1321-4
Budite prvi koji će svoje mišljenje podeliti sa drugima (