Autor: Mitić Srboljub
Strana: 311
► Ostali detalji

LIČNA KARTAPovratak Zavodovoj biblioteci Boemi, u čiji izbor su ušli
pesnici i pripovedači koji su plenili jedinstvom dela i intenzivnog
života, podsetio nas je i na zaboravljenog pesnika Srboljuba Mitića,
koji je skoro ceo svoj život (1932−1993) proveo u stiškom selu
Crljenac pokraj Požarevca. Bio je pesnik mitskog i tajanstvenog,
neprestano u potrazi za svojim i našim duhovnim zavičajem. Bio je
pesnik arhajskog govora, iz kojeg su odjekivale narodne poslovice,
bajalice i legende, sabijeneu njegovu gustu, tešku reč, bogate
leksike, koja je neprestano u nekom vrenju. Ovaj svet je za njega bio
iratište i sudilište, grobište i mrvilište, u kojem se „Iza
groba/ Meri se čoveštvo”. I zato kao da se taj gorki talog
velikog ličnog jovovskog izazova i životnog iskustva Srboljuba
Mitića s vremenom pretvorio u neku vrstu osvećene sopstvene poezije
stiškog Orfeja. Mitićevi savremenici i danas se dobro sećaju
njegove jedinstvene pesničke sudbine koja ostaje neuporedivi primer
jednog ljudskog života koji je bez ograde i bez ostatka bio posvećen
svetinji poezije.
Zato neki poštovaoci Mitićevi njegovu poeziju doživljavaju kao
Bibliju srpske poezije, filozofsko-lirski ep o Srbima kakvi jesu na
našim prostorima, kao uverljivo svedočanstvo o jadima i čemerima,
snoviđenjima i grozotama, patnjama koje dosežu donju granicu zla i
zlu koje se ljudima kobno i neobuzdano otelo.