Autor: Gordana Đerić
Strana: 221
► Ostali detalji

Ova knjiga predstavlja zbirku od devet književno-antropoloških eseja, složenih u tri tematski zasebne celine: u kojoj nalazimo izuzetan esej o srpskom piscu iz XVIII veka, Gavrilu Stefanoviću Vencloviću čiji je pesnički  opus otkrio i proučio Milorad Pavić, a autorka razmatra iz perspektive melanholije koja se prvi put kao tema javlja u srpskoj književnosti upravo kod Venclovića, zatim gde se posebno ističe esej o Edvardu Saidu, verovatno najznačajnijem orijentalisti XX veka i njegovom čuvenom delu prevedenom i kod nas i gde lucidnom analizom rukopisa Aleksandra Genisa kreira originalnu antroploško-književnu studiju, poigravajući se temama ishrane i kulinarstva sve prisutnijim u eseistici, književnosti i novinskim intervjuima. Knjiga Gordane Đerić može biti izuzetan vodič kroz knjige koje još niste pročitali, ali i inspiracija za dalje čitanje, dublje, promišljenije i temeljnije nego  uobičajeno. Knjiga koja obrazuje čitaoca i navodi ga na razmišljanje o književnosti na nov način.   Iz recenzije Dragana Lakićevića